Όταν κάποιος «φαινομενικά κακομοίρης» είναι «μηχανή καταστροφής»....ή....
*γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος* Μέση Ανατολή. Σε κάποιο Internet Cafe. Δύο έφηβοι βρίσκονται μπροστά στην οθόνη απορροφημένοι από το <<παιγνίδι>>. Εικονικά μαζί τους είναι κι άλλοι <<παίκτες>>. Κι αυτοί μπροστά στις οθόνες τους σε διάφορα σημεία της υφηλίου. Εχθρός του ο <<κακός Δυτικός>>. Και οι <<αφύλακτες πόλεις>> του. Μπροστά στα avatar τους βρίσκονταν μια σειρά επιλογών. Πόρτες που οδηγούσαν σε δωμάτια. Δωμάτια που περιείχαν κι από μια σειρά <<ειδών καθημερινής χρήσης>>. Ένας σωλήνας από πόδι καρέκλας εδώ, μια σειρά από χημικά καθαριστικά εκεί, σκοινιά και λάστιχα πιο πέρα, σπίρτα και κατσαρόλες πιο κει, ένας πυροσβεστήρας κάπου αλλού, βίδες, παξιμάδια και ρουλεμάν <<κρυμμένα>> σε μια γωνιά, υδραυλικοί σωλήνες στον τοίχο και πλήθος άλλων στοιχείων και επιλογών.