Πώς θα έμοιαζε ένας Δεύτερος Πόλεμος της Κορέας: Το σενάριο ενός Αρμαγεδδώνα στην Άπω Ανατολή
Καθώς η Βόρεια Κορέα αποτελεί «συνήθη ύποπτο» της διεθνούς ειδησεογραφίας εδώ και πολλά χρόνια, πολλοί τείνουν να προσπερνούν το ενδεχόμενο ενός Δεύτερου Πολέμου της Κορέας ως κάτι μάλλον «συνηθισμένο»- το φάσμα μιας σύγκρουσης η οποία θεωρείται (για διάφορους λόγους) ότι δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα και να ξεφύγει από το επίπεδο των εκατέρωθεν λεονταρισμών. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί αισιόδοξη (στην καλύτερη περίπτωση) ή «στρουθοκαμηλισμός» στην χειρότερη, δεδομένου του ότι η Πιονγκγιάνγκ έχει επανειλημμένα πραγματοποιήσει πυρηνικές δοκιμές, και ότι η συγκέντρωση συμβατικών στρατιωτικών δυνάμεων και ισχύος πυρός στη χερσόνησο είναι τεράστια – κάτι που συμβαίνει πως, ακόμα και χωρίς τη χρήση πυρηνικών όπλων, από ηθελημένη ενέργεια ή ένα «ατύχημα», η καταστροφή που θα προκληθεί από μια συμβατική σύγκρουση- εισβολή της Βόρειας Κορέας στη Νότια θα είναι τρομακτικών διαστάσεων.
Στρατιωτική ισχύς
Και οι δύο χώρες έχουν πολύ μεγάλη στρατιωτική ισχύ. Η Βόρεια Κορέα είναι πιθανότατα η πιο στρατιωτικοποιημένη χώρα του κόσμου, με εκτιμώμενη ισχύ προσωπικού 5 εκατ. (ενεργό και εφεδρείες- σε ετοιμότητα περίπου 1 εκατ.), ενώ σε περίπτωση παρατεταμένου πολέμου, θεωρείται πως διαθέτει μια «δεξαμενή» άλλων 5 εκατ. Αντίστοιχα, η Νότια Κορέα είναι επίσης πολύ ισχυρή στρατιωτικά, με περίπου 3,5 εκατ. στρατιώτες (ενεργοί και εφεδρεία- περίπου μισό εκατομμύριο σε ετοιμότητα), ενώ υποστηρίζεται στρατιωτικά από τις ΗΠΑ, που έχουν περίπου 30.000 στρατιωτικούς στη χώρα, καθώς και 3.800 στην Ιαπωνία, 5.700 στο Γκουάμ και σημαντικές αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή.
Από τεχνολογικής άποψης, η Βόρεια Κορέα υστερεί σημαντικά έναντι του Νότου, καθώς βασίζεται κυρίως σε σοβιετικής προέλευσης υλικό – ένα χάσμα το οποίο είναι ιδιαίτερα χαώδες στην αεροπορία, όπου το πλέον σύγχρονο αεροσκάφος της είναι το MiG-29, το οποίο θεωρείται πως διαθέτει σε μικρούς αριθμούς, ενώ ο κύριος όγκος των αεροπλάνων της θεωρείται πως είναι MiG-21 (απαρχαιωμένο εδώ και δεκαετίες μοντέλο της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου), ενώ αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στο ναυτικό (αν και εκεί τα πράγματα είναι εν μέρει διαφορετικά, λόγω του μεγάλου αριθμού υποβρυχίων της Βόρειας Κορέας- εκτιμάται πως μπορεί να φτάνουν μέχρι και τα 70), καθώς και στα τεθωρακισμένα. Στην άλλη πλευρά, πέρα από τη στήριξη της αμερικανικής πολεμικής μηχανής, η Νότια Κορέα- με 50πλάσιο ΑΕΠ από αυτό της Βόρειας Κορέας- είναι μια από τις πιο προηγμένες τεχνολογικά χώρες του κόσμου, και δαπανά τα πενταπλάσια από τη Βόρεια Κορέα στην άμυνα. Ο εξοπλισμός των ενόπλων δυνάμεών της είναι σε μεγάλο βαθμό αμερικανικής προέλευσης, με μαχητικά F-15, F-16 (αλλά και παλαιότερα F-4 Phantom και F-5), πάνω από 2.000 σύγχρονα άρματα μάχης και άλλα μοντέρνα μέσα (η Βόρεια Κορέα θεωρείται πως έχει γύρω στα 3.500 τεθωρακισμένα, πολλά εκ των οποίων απαρχαιωμένα).
Ωστόσο, όπως είχε πει κάποτε ο Ιωσήφ Στάλιν, η ποσότητα έχει τη δική της ποιότητα- και οι αριθμοί της Βόρειας Κορέας είναι εξωφρενικοί: Η Βόρεια Κορέα έχει τη μεγαλύτερη δύναμη πυροβολικού στον κόσμο, που εκτιμάται πως μπορεί να φτάνει ακόμα και τα 20.000 πυροβόλα (και αντίστοιχα μέσα)- ο μεγαλύτερος όγκος της οποίας είναι συγκεντρωμένος στα σύνορα, κοντά στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη. Επίσης, η νοτιοκορεατική πρωτεύουσα, Σεούλ, απέχει μόλις 56 χλμ από τα σύνορα, οπότε, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, σε περίπτωση βορειοκορεατικής εισβολής, το πλήγμα του πυροβολικού της Πιονγκγιάνγκ (ακόμα και δεδομένου του ότι μεγάλο τμήμα του θα εξοντωθεί ταχύτατα από τα αντίποινα) θα είναι τεράστιας έκτασης, προκαλώντας μεγάλη καταστροφή στην ίδια τη Σεούλ. Επίσης, ιδιαίτερα έντονη θα είναι η δραστηριότητα των βορειοκορεατικών ειδικών δυνάμεων, που θα εισέρχονται στη Βόρεια Κορέα μέσω τούνελ ή υποβρυχίων- και θεωρείται ότι, πέρα από απροσδιόριστο αριθμό (και επιχειρησιακή ετοιμότητα) πυρηνικών όπλων, η Πιονγκγιάνγκ διαθέτει εκτεταμένο χημικό οπλοστάσιο, και ενδεχομένως βιολογικό. Ακόμη, αν και η αεροπορία της Βόρειας Κορέας δεν έχει ελπίδα απέναντι σε αυτά που θα αντιμετωπίσει, η βορειοκορεατική αντιαεροπορική άμυνα θεωρείται ιδιαίτερα «σκληρή», με την ίδια την Πιονγκγιάνγκ να εκτιμάται πως αποτελεί πραγματικό «φρούριο» - οπότε σε περίπτωση σύγκρουσης δεν είναι ότι τα νοτιοκορεατικά και τα αμερικανικά αεροσκάφη θα κάνουν «περίπατο».
Το σενάριο της σύγκρουσης
Όπως σημειώνεται σε ανάλυση του The Diplomat, η καταστροφή και η έκταση των απωλειών σε περίπτωση που λάβει χώρα σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτα τεράστιες: Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, ακόμα και χωρίς τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής, οι απώλειες στην ίδια τη Σεούλ μέσα σε 48 ώρες θα μπορούσαν να φτάσουν τις 100.000. Μάλιστα, το αμερικανικό Πεντάγωνο έχει εκτιμήσει πως ένας Δεύτερος Πόλεμος της Κορέας θα είχε ως αποτέλεσμα 200.000-300.000 απώλειες στις αμερικανικές και τις νοτιοκορεατικές στρατιωτικές δυνάμεις μέσα σε διάστημα 90 ετών- συν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
Στη συνέχεια της ανάλυσης, το σενάριο που παρατίθεται είναι αυτό μιας βορειοκορεατικής επίθεσης, μετά από συμπέρασμα της ηγεσίας της Πιονγκγιάνγκ ότι επίκειται προληπτικό πλήγμα κατά των πυρηνικών της εγκαταστάσεων. Επίσης, χρησιμοποιούνται οι υποθέσεις πως η Κίνα δεν θα σπεύσει να βοηθήσει τη Βόρεια Κορέα σε περίπτωση επίθεσης της δεύτερης κατά της Σεούλ, καθώς και ότι η Πιονγκγιάνγκ δεν θα ρίξει πυρηνικά εναντίον της Σεούλ ή εναντίον των ΗΠΑ (ούτε και οι ΗΠΑ εναντίον της Πιονγκγιάνγκ). Βασικό κομμάτι αυτού του σεναρίου είναι ότι αυτό που ενδιαφέρει πρωτευόντως τον Κιμ Γιονγκ Ουν είναι η επιβίωση του καθεστώτος του- οπότε ο στόχος μιας επίθεσης θα ήταν η κατάληψη της Σεούλ, που θα έπρεπε να κρατηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, ενώ παράλληλα προκαλούνται μεγάλες καταστροφές στις πολιτικές και στρατιωτικές υποδομές. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε σημαντική νίκη σε επίπεδο προπαγάνδας και γοήτρου- αλλά παράλληλα θα είχε αποτέλεσμα τεράστιες απώλειες, που θα χαρακτήριζαν τις συγκρούσεις σε νοτιοκορεατικό έδαφος.
Για να το πετύχουν αυτό, οι βορειοκορεατικές δυνάμεις (που είναι ήδη σε ετοιμότητα στα σύνορα ή κοντά σε αυτά, οπότε δεν θα χρειάζονταν ιδιαίτερες προετοιμασίες για να ξεκινήσουν) θα έπρεπε να προελάσουν σε ένα μέτωπο 120 περίπου χιλιομέτρων, με την κύρια προέλαση να έρχεται από την κατεύθυνση της Καϊσόνγκ- Μουνσάν, βόρεια της Σεούλ, ή από την κοιλάδα Τσοργουόν, στα βορειοανατολικά. Κεφαλαιώδους σημασίας θα είναι η ταχύτητα, καθώς, εάν οι χερσαίες δυνάμεις καθυστερήσουν κατά την επίθεσή τους, θα γίνουν στόχοι σαρωτικών αεροπορικών επιθέσεων από τα νοτιοκορεατικά και τα αμερικανικά αεροσκάφη, καθώς και από το νοτιοκορεατικό πυροβολικό.
Μια τέτοια επίθεση θα συνοδευόταν από στρατηγικές κυβερνοεπιθέσεις εναντίον της Νότιας Κορέας και των αμερικανικών εγκαταστάσεων, παράλληλα με το καθηλωτικό μπαράζ πυροβολικού, που θα είχε (ακόμα και βάσει των πλέον αισιόδοξων εκτιμήσεων) αποτέλεσμα τεράστιες απώλειες για τους Νοτιοκορεάτες και τους Αμερικανούς- ειδικά εάν χρησιμοποιηθούν και χημικά όπλα (σύμφωνα με εκτίμηση του National Interest, η Σεούλ θα χτυπηθεί από κάτι παραπάνω από μισό εκατ. βλήματα μέσα σε διάστημα μικρότερο της μίας ώρας). Βεβαίως, όλα αυτά δεν θα μείνουν αναπάντητα, και μεγάλο μέρος του βορειοκορεατικού πυροβολικού θα καταστραφεί από πυρά αντιπυροβολικού. Παράλληλα, όμως, ο πανικός στη Σεούλ θα δυσχεραίνει την κίνηση των νοτιοκορεατικών και αμερικανικών δυνάμεων, ενώ θεωρείται βέβαιο πως θα εκτοξευτούν επίσης σμήνη βαλλιστικών πυραύλων εναντίον πολιτικών στόχων (πιθανώς και εναντίον στόχων στην Ιαπωνία).
Στη θάλασσα, τα υποβρύχια της Βόρειας Κορέας θα στόχευαν τόσο τη ναυτιλία όσο και τις ναυτικές μονάδες των ΗΠΑ και της Νότιας Κορέας- με τα πιο προηγμένα της υποβρύχια (πιθανώς εξοπλισμένα με βαλλιστικούς πυραύλους) να διατηρούνται ως «άσσος στο μανίκι», αν/ όταν τα πράγματα αρχίσουν να χειροτερεύουν για τις βορειοκορεατικές δυνάμεις. Όσον αφορά στη βορειοκορεατική αεροπορία, παρά τα απαρχαιωμένα μέσα της, εκτιμάται πως, σε παρόμοιο πνεύμα, θα εξαπολυθεί σε μια σειρά επιθέσεων χωρίς επιστροφή.
Το αν η Βόρεια Κορέα θα κατάφερνε να καταλάβει όντως τη Σεούλ είναι αμφίβολο: Από άποψης συμβατικής ποιοτικής ισχύος, η «ψαλίδα» έχει ανοίξει πολύ την τελευταία δεκαετία υπέρ της Νότιας Κορέας και των ΗΠΑ- και, παρά την καταστροφή στη Σεούλ και το μέτωπο, οι αντεπιθέσεις που θα ακολουθούσαν θα ήταν σαρωτικές για τον βορειοκορεατικό στρατό, με ανυπολόγιστες απώλειες. Αυτό από μόνο του θεωρείται πως είναι σημαντική αποτροπή για τη βορειοκορεατική ηγεσία- η οποία εκτιμάται πως ο μόνος λόγος για τον οποίο θα έκανε κάτι τέτοιο, χάνοντας τεράστιο μέρος της συμβατικής ισχύος της, θα ήταν για να προλάβει ένα θεωρούμενο αμερικανικό προληπτικό πλήγμα και να προστατέψει τα πυρηνικά της, που είναι ο βασικός πυλώνας της επιβίωσης του βορειοκορεατικού καθεστώτος. Μέσα στις πρώτες 72 ώρες, οι βορειοκορεατικές στρατιωτικές απώλειες εκτιμάται πως θα ξεπερνούσαν τις 100.000- και αυτό πριν αρχίσουν οι αντεπιθέσεις και οι άγριες συγκρούσεις στο αστικό περιβάλλον της Σεούλ -εφόσον ο βορειοκορεατικός στρατός καταφέρει να φτάσει εκεί. Ακόμα και μικρό ποσοστό των δυνάμεών του να φτάσει στην πόλη, θα χρειάζονταν εβδομάδες αστικών μαχών για να εκκαθαριστούν- ενώ θα εξακολουθούσε να τίθεται το ζήτημα των επιχειρήσεων των βορειοκορεατικών ειδικών δυνάμεων, με τους αμάχους να βρίσκονται στη μέση.
Παρόλα αυτά, η καταστροφή δεν θα περιοριζόταν στη Νότια Κορέα: Τα νοτιοκορεατικά σχέδια αντιποίνων θεωρείται πως περιλαμβάνουν συντριπτικά πλήγματα εναντίον της ίδιας της Πιονγκγιάνγκ, που εκτιμάται πως θα προκαλούσαν δεκάδες χιλιάδες θανάτους στην βορειοκορεατική πρωτεύουσα, καθώς και χειρουργικά, στοχευμένα πλήγματα κατά της βορειοκορεατικής ηγεσίας.
Οι συνέπειες
Εν τέλει, η Βόρεια Κορέα θεωρείται πως δεν θα καταφέρει να επιτύχει στρατιωτικά τον σκοπό της, που είναι η κατάληψη της Σεούλ και η ένωση της Κορεατικής Χερσονήσου. Ωστόσο, ο «σεισμός» που θα προκαλούσε στην περιοχή θα ήταν ανυπολόγιστης ισχύος, θέτοντας ζητήματα διεθνούς εμβέλειας: Οι οικονομικές συνέπειες θα ήταν τεράστιες, καθώς η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα είναι η 3η και η 11η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου αντίστοιχα, και το πλήγμα στη διεθνή οικονομία θα ήταν γιγαντιαίο. Επίσης, όσο ουδέτερη στάση και να κρατήσει η Κίνα (ο μοναδικός σύμμαχος της Πιονγκγιάνγκ), θεωρείται δεδομένο πως το σενάριο μιας ήττας και κατάρρευσης του βορειοκορεατικού καθεστώτος και η δημιουργία μιας ενωμένης Κορέας υπό την αιγίδα της Σεούλ και των ΗΠΑ είναι κάτι το οποίο σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί το Πεκίνο- οπότε και εκτιμάται πως η αντεπίθεση της Νότιας Κορέας και των ΗΠΑ θα μπορούσε να φτάσει μέχρι ενός σημείου πριν προκληθεί αντίδραση από πλευράς της Κίνας, με άγνωστες συνέπειες. Ακόμη, η ανθρωπιστική διάσταση ενός τέτοιου πολέμου θα ήταν κολοσσιαία, με εκατομμύρια πρόσφυγες, εκτοπισμένους από τις εστίες τους, σε μια χερσόνησο βυθισμένη στις φλόγες του πολέμου.
Το τελικό συμπέρασμα είναι πως μια βορειοκορεατική εισβολή θα προκαλούσε την καταστροφή της βορειοκορεατικής στρατιωτικής ισχύος, εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς στον Βορρά και στον Νότο και ανθρωπιστική κρίση κολοσσιαίων διαστάσεων- ένα πιθανό άνοιγμα των πυλών του Αρμαγεδδώνα, δεδομένης της εγγύτητας της Κίνας, η οποία έχει συγκεντρώσει ήδη στρατεύματα στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα (και ίσως της Ρωσίας- σημειώνεται ότι υπήρξαν αναφορές περί συγκέντρωσης ρωσικών δυνάμεων κοντά στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα, τις οποίες η Μόσχα διέψευσε, υποστηρίζοντας πως επρόκειτο για προγραμματισμένες ασκήσεις). Οι αμερικανικές και οι νοτιοκορεατικές δυνάμεις στο τέλος θα επικρατούσαν- ωστόσο αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα αποτρέψει τη βορειοκορεατική ηγεσία από το να προβεί σε μια τέτοια κίνηση, εάν θεωρήσει πως τίθεται θέμα επιβίωσής της.
Με πληροφορίες από:
Με πληροφορίες από:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου