|
Πέφτουν
σήμερα οι υπογραφές για το ενεργειακό μνημόνιο μεταξύ
Ελλάδας και
Ισραήλ, που περιλαμβάνει μια σειρά θεμάτων όπως ανταλλαγή τεχνογνωσίας
στον ηλεκτρισμό και στην έρευνα υδρογονανθράκων, καθώς επίσης συζητήσεις
για τις προοπτικές μεταφοράς του φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
Έχει τη δική του γεωπολιτική σημασία ότι στην εκδήλωση που γίνεται στο
πλαίσιο του ενεργειακού συνεδρίου του Economist, θα παραστεί εκτός από
τον νέο υπουργό Ενέργειας της Κύπρου Ν. Συλικιώτη, και ο ειδικός
απεσταλμένος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για θέματα ενέργειας στην
Ευρασία, πρέσβης κ. Richard Morningstar.
Στο επίκεντρο του μνημονίου βρίσκεται στην ουσία η δημιουργία ενός 3ου
δρόμου ενεργειακής προμήθειας για την Ευρώπη (πέραν εκείνων της Ρωσίας
και του Αζερμπαϊτζάν), καθώς το αέριο της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει
με κάποιον τρόπο να φτάσει στις χώρες κατανάλωσης της Γηραιάς Ηπείρου.
Το συγκεκριμένο σχέδιο επιφυλάσσει κομβικό ρόλο για την Κρήτη με τη
μεταφορά μέσω ενός αγωγού 1.150- 1.200 χιλιομέτρων, του φυσικού αερίου
της Κύπρου και του Ισραήλ που θα διέρχεται από την Ελλάδα και θα
συνεχίζει προς την Ευρώπη. Ένα σχέδιο που φαίνεται να κερδίζει έδαφος
έναντι της εναλλακτικής μεταφοράς των ποσοτήτων που έχουν ανακαλυφθεί
στη ΝΑ Μεσόγειο μέσω της δημιουργίας τερματικού σταθμού υγροποίησης
αερίου (LNG) στη Κύπρο, είτε χερσαίου, είτε ακόμη και πλωτού.
Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από μελέτη που εκπόνησε για λογαριασμό της
ΔΕΠΑ ο διεθνής οίκος JP Kenny, και η οποία παρουσιάστηκε προ εβδομάδας
στη διάρκεια εκδήλωσης που διοργάνωσε το ΕΛΙΑΜΕΠ, παρουσία τόσο της
πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ, όσο και εκπροσώπων της κυπριακής και της
ισραηλινής κυβέρνησης.
Ότι υπάρχουν τρία εναλλακτικά σενάρια, φθηνότερα σε σχέση με τη
κατασκευή τερματικού σταθμού, για τη μεταφορά μέσω αγωγού ποσότητας 8
δισ. κυβικών μέτρων αερίου από το Ισραήλ και τη Κύπρο προς την Ευρώπη,
που και τα τρία έχουν στο επίκεντρό τους την Κρήτη.
Στη 1η περίπτωση, ο αγωγός ακολουθεί τη διαδρομή Κύπρος-Κρήτη-Πελοπόννησος -Ευρώπη.
Στη 2η περίπτωση, η χάραξη του αγωγού είναι Ισραήλ- Κρήτη-Πελοπόννησος-Ευρώπη.
Στην 3η περίπτωση, η διαδρομή ξεκινάει από ένα σταθμό πλωτής
συμπίεσης νοτίως της Κύπρου, (στην ευρύτερη περιοχή ανακαλύψεων των
κοιτασμάτων του Ταμάρ, του Λεβιάθαν και του οικοπέδου 12), συνεχίζει
προς Κρήτη, Πελοπόννησο, και από εκεί προς Ευρώπη.
Σενάρια διασύνδεσης και με τον Ελληνο-Ιταλικό.
Όσο για το κόστος διαμετακόμισης, δηλαδή τη ταρίφα που θα πληρώνουν οι
πελάτες του αγωγού, σύμφωνα με τη μελέτη θα ισούται με το 35% έως 40% σε
σχέση με εκείνη που θα κατέβαλαν αν κατασκευαστεί χερσαίος τερματικός
σταθμός αερίου, που θεωρείται και η πιο ακριβή λύση.
Επιπλέον πλεονεκτήματα του σχεδίου του αγωγού, για τον οποίο έχουν
ενημερωθεί τόσο η Ισραηλινή πλευρά όσο και η γενική διεύθυνση Ενέργειας
της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι αφενός ότι θα καταστεί δυνατή η κάλυψη
της Κρήτης, αφετέρου ότι θα μπορέσει να συνδεθεί με τον Ελληνο-Ιταλικό
(IGI) στο νότο, και τον Ελληνο-Βουλγαρικό (IGB) στο βορρά, δύο ώριμα
projects που θα τροφοδοτηθούν έτσι με το αέριο του Ισραήλ και της
Κύπρου, μετά την απώλεια της «μάχης» για το αζέρικο του κοιτάσματος Σαχ
Ντενίζ ΙΙ. Σύμφωνα δε, με τις εκτιμήσεις το αέριο του Ισραήλ και της
Κύπρου θα είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμο γύρω στο 2017, έναντι του 2018
που είναι η αντίστοιχη ημερομηνία για το αζέρικο. |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου