τις μαγκιές να τις πουλήσετε στις «ψείρες» του «ψειριασμένου» κράτους, όχι στους bloggers
Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο..Τι θέλει να πει ο ποιητής, και τι ο ονειροκρίτης;
Κάντε κλικ εδώ>> για να δείτε τις λεπτομέρειες που δε φαίνονται με γυμνό μάτι στην εικόνα...
Αφού: «χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο», φρονιμότερο είναι η κυβέρνηση (του ΔΝΤ) ν’ ασχοληθεί σοβαρά με το ξεψείρισμα του ψειριάρικου κράτους.
Η θεωρητική διαπίστωση της διαπλοκής των κρατικοδίαιτων ιδιωτών και η ακόρεστη επιθυμία τους για θησαυρισμό σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου (δηλ. των Ελλήνων πολιτών), δεν είναι σπουδαιότερη από την πράξη της απομάκρυνσης όσων εξ αυτών είναι (διαπιστωμένα) επιζήμιοι. Είναι απαραίτητο να ενεργοποιηθεί η πολιτική βούληση για την επαναφορά: της διαφάνειας, της πραγματικής αξιοκρατίας στην επιλογή των εργολάβων (ή μεγαλοεργολάβων) του δημοσίου και του εξονυχιστικού ελέγχου των παραλαμβανόμενων έργων (με βάση τις συμβάσεις).
Κάντε κλικ εδώ>> για να δείτε τις λεπτομέρειες που δε φαίνονται με γυμνό μάτι στην εικόνα...
Αφού: «χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο», φρονιμότερο είναι η κυβέρνηση (του ΔΝΤ) ν’ ασχοληθεί σοβαρά με το ξεψείρισμα του ψειριάρικου κράτους.
Η θεωρητική διαπίστωση της διαπλοκής των κρατικοδίαιτων ιδιωτών και η ακόρεστη επιθυμία τους για θησαυρισμό σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου (δηλ. των Ελλήνων πολιτών), δεν είναι σπουδαιότερη από την πράξη της απομάκρυνσης όσων εξ αυτών είναι (διαπιστωμένα) επιζήμιοι. Είναι απαραίτητο να ενεργοποιηθεί η πολιτική βούληση για την επαναφορά: της διαφάνειας, της πραγματικής αξιοκρατίας στην επιλογή των εργολάβων (ή μεγαλοεργολάβων) του δημοσίου και του εξονυχιστικού ελέγχου των παραλαμβανόμενων έργων (με βάση τις συμβάσεις).
Ωστόσο, η λυπητερή επιβεβαίωση είναι ότι... το πολιτικό κατεστημένο εξακολουθεί στην λογική του «τζάμπα μάγκα». Πίσω από τις πλανεύτηκες κραυγές και τις ρητορείες, που γίνονται για το θεαθήναι, εξακριβώνεται ο εξανδραποδισμός των πολιτικών στους κατέχοντες τη δύναμη του κεφαλαίου και των μέσων της μαζικής πληροφόρησης.
Το μένος των πολιτικών, των εκάστοτε κυβερνήσεως, ενάντια: στα blogs, τους bloggers και γενικότερα στα νέα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ή διαδικτύωσης), εκπορεύεται από τους άμεσα θιγόμενους από την λειτουργία τους, τους διαπλεκόμενους ιδιώτες των ΠΜΜΕ (Παρωχημένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης).
Οι πιέσεις τους, ειδικά τώρα που οι πολιτικοί βρίσκονται στριμωγμένοι, είναι ευκολότερο ν’ αποδώσουν. Η απαίτησή τους είναι ο περιορισμός της Δημοκρατίας του Διαδικτύου με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο (παρακάμπτοντας ακόμα και το Σύνταγμα). Η «πολυφωνική» μονολογία των ΠΜΜΕ, βρίσκεται απέναντι: στο διαδραστικό, επαναστατικό, πολυφωνικό, αληθινά Δημοκρατικό διάλογο και τις απόψεις που με παρρησία εκφράζουν, οι χρόνια φιμωμένοι, ή θυμωμένοι, ή αποκλεισμένοι πολίτες – χρήστες του Διαδικτύου: ιστολόγοι και σχολιαστές. Πολίτες που προτάσσουν ή «υπακούουν» σε μια νέα «φαντασιακή δημιουργία». Που δεν ταυτίζονται: ούτε με τους ασύδοτους – διαπλεκόμενους μεγαλοεργολάβους των (υπερτιμολογημένων) έργων του δημοσίου, ούτε με τους φοροδιαφεύγοντες και εισφοροδιαφεύγοντες «βαρόνους» των ΜΜΕ, ούτε (βεβαίως) με τα ξεπουλημένα φερέφωνά τους, δηλαδή τους ακριβοπληρωμένους λουσάτους επικοινωνιτές της περιόδου των «Παρωχημένων Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας» (που πέρασε ανεπιστρεπτί).
Ο πολιτικός και ο επιχειρηματικό κόσμος των ΠΜΜΕ, στην προσπάθειά τους να περιθωριοποιήσουν τους ιστολόγους (εν προκειμένω), περιθωριοποιούνται οι ίδιοι. Πληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο το τίμημα της στασιμότητας και της τυφλωτικής έπαρσης, που τους εμπόδισε ν’ αναγνωρίσουν εγκαίρως ως μάταιη την εναντίωση στις Νέες Μορφές Κοινωνικής Συμμετοχής, που εξελίσσουν τη Δημοκρατία (που πάνω απ’ όλα είναι Διάλογος), μέσα από το αγαθό (και το δικαίωμα) της ελευθερίας της έκφρασης, που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη.
Πρέπει να γίνει κατανοητό (το αυτονόητο), πως το «προϊόν» ενός ιστολογίου είναι ένα προσωπικό πνευματικό έργο – πόνημα που απευθύνεται, κατ αρχάς και κατ αρχήν, στο περιορισμένο κοινό που τυχαία θα το επιλέξει για να ενημερωθεί ή να συνδιαλεχθεί μαζί του. Η μαζικότητα δεν είναι ο αυτοσκοπός του ιστολόγου, αλλά δεν μπορεί (λόγο της φύσης του μέσου) να την αποκλείσει.
Για τους παραπάνω λόγους, η οποιαδήποτε υπαγωγή των blogs στην κατηγορία των «μέσων μαζικής πληροφόρησης», καθίσταται λανθασμένη κι άδικη. Επίσης, απαράδεκτος και φασιστικός κρίνεται ο εξαναγκασμός στην επώνυμη έκφραση του δημιουργού, διότι αυτή η απαίτηση δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στους ιστολόγους, αλλά θα πρέπει να επεκταθεί σε κάθε δημιουργό πνευματικού έργου. Αυτό όμως αντιβαίνει με όσα προνοεί το άρθρο 10 της «Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων». Επίσης, αντίκειται σε όσα προβλέπονται στο άρθρο 14 του Συντάγματος, αλλά και στο νόμο για την πνευματική ιδιοκτησία (Ν. 2121 Ν.2121/1993) και συγκεκριμένα στο άρθρο 4 αυτού.
Η καθεστηκυία τάξη, που φέρει βαρύτατες ευθύνες για την κατάντια της χώρας, καλό είναι, να αναλογιστεί τα λάθη της (έστω κι αργά) και να συνέλθει.
Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Το Διαδίκτυο δεν είναι τσιφλίκι κανενός! Γι’ αυτό, δε θα περάσει ο φασισμός: Ούτε των «πολιτικών», ούτε των εντολοδοτών τους των ΠΜΜΕ (Παρωχημένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης).
Bloggers Change the World. Keep Blogging!
από το massmedia-gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου