ΖΑΠΠΕΙΟ 28-5-1979

16/04/2012 — Λακεδαίμων

 

 

 

 

 

 

1 Vote

Γράφει : ο Μιχάλης Τζανάκης* 
Είμαι πολύ περίεργος, αν ο επόμενος υπουργός α-παιδείας κρατήσει άθικτη την ύλη στα σχολικά εγχειρίδια, που σε πολλές περιπτώσεις μόνο κανονικά «χοιρίδια», θα μπορούσαν να «εκθρέψουν» και προφανώς σε καμία περίπτωση μαθητές και αυριανούς πολίτες. Κρίνω ως απόλυτη προσβολή της εναπομεινούσης  κοινής λογικής διδασκόντων και διδασκομένων να διαβάζουν κείμενα όπως τα παρακάτω: δηλώνω απερίφραστα ότι ο «περίφημος» λόγος που εκφωνήθηκε στο Ζάππειο στις 28 Μαϊου1979, πρέπει να «διδάσκεται» σχολιασμένος και μια τέτοια απόπειρα -σαφώς υποκειμενική, αλλά σ ορισμένα σημεία κραυγαλέα αναγκαία- θα επιχειρήσω.
(ο λόγος του Κ. Καραμανλή για την ένταξη της Ελλάδας στηνΕυρωπαϊκή Ένωση
σχολικό βιβλίο, σελ. 72)

«Κύριε Πρόεδρε,
Κύριοι Πρωθυπουργοί,
Κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων,
Κύριοι Υπουργοί,
Κυρίες και Κύριοι,
Επιθυμώ να εκφράσω την ειλικρινή χαρά μου, που είναι και χαρά τουΕλληνικού Λαού, για την παρουσία σας στη χώρα μου, που γίνεται από σήμερα και δική σας χώρα. Παρουσία που τιμά την Ελλάδα και μαρτυρεί την ιδιαίτερη σημασία που αποδίδετε στην ένταξη μας στην Κοινότητα.
Προφανώς τη «χαρά για την παρουσία σας στη χώρα μου», την εξέλαβαν διαφορετικά απ το πνεύμα που ο αγορητής τη διατύπωσε. Όπως επίσης και η φράση «χαιρόμαστε για την παρουσία σας στη χώρα μου, που γίνεται από σήμερα και δική σας  χώρα». Προσέξτε παρακαλώ  τη χρήση της κτητικής αντωνυμίας. Ο ομιλητής θεωρεί «δική του» τη χώρα (ιδιοκτησιακή αντίληψη) και την «παραχωρεί» από τότε ως «συνιδιοκτησία» στους εταίρους.
Την ιστορική αυτή ώρα, που οροθετείται το τέρμα μιας πορείας και περιβάλλεται με πανηγυρικό τύπο η ταύτιση των πεπρωμένων μας με την Ευρώπη,επιθυμώ να ευχαριστήσω πρώτα την πολιτική ηγεσία των Εννέα Χωρών της Κοινότητος. Χάρις στην κατανόηση της και τις έγκαιρες παρεμβάσεις της υπερπηδήθηκαν πολύμορφες δυσχέρειες και επιτεύχθηκε η υπογραφείσα Συμφωνία.
Επιβεβαιώθηκε έτσι για άλλη μια φορά ότι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα δενε ίναι ούτε επιθυμεί να γίνη κλειστή λέσχη και μάλιστα λέσχη πλουσίων.
Όπως αντιλαμβάνεστε οι ευχαριστίες στους ξένους πάτρωνες έχουν«προϊστορία» στην Ελλάδα. Ωστόσο, δυστυχώς, διαψεύστηκε οικτρά ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, γιατί το πολιτικό μόρφωμα που τότε οραματιζόταν, εξελίχτηκε σ αυτό που ακριβώς απευχόταν: «κλειστή λέσχη και μάλιστα λέσχη πλουσίων».
Η ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, μολονότι αποτελεί πολυσήμαντο ιστορικό γεγονός, δε συνεπάγεται ωστόσο αλλαγή κλίματος για τηνχώρα μου. Η Ευρώπη με το ελληνικό της όνομα της είναι οικείος χώρος, αφού ο πολιτισμός της είναι σύνθεση του ελληνικού, του ρωμαϊκού και του χριστιανικού πνεύματος. Μια σύνθεση στην οποία, όπως είπα και άλλοτε, το ελληνικό πνεύμα εισέφερε την ιδέα της ελευθερίας, της αλήθειας και της ομορφιάς. Το ρωμαϊκό πνεύμα την ιδέα του κράτους και του δικαίου. Και ο Χριστιανισμός την πίστη και την αγάπη.
Επάνω σ’ αυτόν τον κοινό πολιτισμό καλούμεθα να οικοδομήσουμε τη Νέα Ευρώπη.
Μμμμ.. το κλίμα στη χώρα από «εύκρατο μεσογειακό», έγινε«ηπειρωτικό» με τάση για πλήρη «ερημοποίηση». Ο σύγχρονος ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι σύνθεση τραπεζιτικών τοκογλύφων,και ινστιτούτων καθορισμού της ευρωπαϊκής πολιτικής, που το μόνο που κάνουν είναι η δημιουργία ανισοτήτων και λογιστικών ισολογισμών. Το πνεύμα της ελευθερίας, της αλήθειας, το κράτος δικαίου και τα χριστιανικά «κεκτημένα» της πίστης και της αγάπης αποτελούν, λεκτικούς βερμπαλισμούς ως άλλοθι, της πνευματικής υποδούλωσης, του ψεύδους, του κράτους-δυνάστη, της απιστίας και της μισαλλοδοξίας.
Η Ελλάς προσέρχεται στην Ευρώπη με την βεβαιότητα ότι στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης εμπεδώνεται για όλα τα μέρη η εθνική ανεξαρτησία,κατοχυρώνονται οι δημο­κρατικές ελευθερίες, επιτυγχάνεται η οικονομική ανάπτυξη και γίνεται με τη συνεργασία όλων κοινός καρπός ή κοινωνική και οικονομική πρόοδος.
Χχμμμμ.. Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη λοιπόν ε;  και εθνική ανεξαρτησία, και οικονομική-κοινωνική  πρόοδος!!! Τι ωραία λόγια!!! Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη των τοκογλύφων, η εθελόδουλη παραχώρηση της εθνικής ανεξαρτησίας, ως εγγύηση των πιστωτών, η οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση ΟΛΩΝ των κοινωνικών τάξεων.
Και για να μετάσχωμε σ’ αυτή την προσπάθεια, έχομε την απόφαση να επιχειρήσουμε τις διαρθρωτικές μεταβολές και τους θεσμικούς εκσυγχρονισμούς, που θα διευκολύνουν την πορεία μας. Έχομε συνείδηση των δυσχερειών. Αισιοδοξούμε όμως ότι με την πάνδημη κινητοποίηση, την διαρκή εγρήγορση, αλλά και την κατανόηση των Εταίρων μας, θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Διδαχθήκαμε από τον Κλασσικό Ελληνισμό ότι “χαλεπά τα καλά”.
Κι ερχόμαστε στην αυτοκριτική!!! Από τότε-1979 θυμίζω-επιχειρούνται οι «διαρθρωτικές αλλαγές» και οι «θεσμικοί εκσυγχρονισμοί». Οι επίγονοι του ομιλητή τον «δικαίωσαν» πλήρως. Εκσυγχρονίστηκαν οι μίζες, η φαυλότητα, ο αριβισμός, η αήθεια και άλλαξε η διάρθρωση της αναξιοκρατίας, του νεποτισμού, της εξάρτησης. ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ.
Κυρίες και Κύριοι,
Η ενωτική διαδικασία της Ευρώπης προχωρεί αμετάκλητη. Βρισκόμαστε στο σημείο που δεν έχει επιστροφή. Χρειάστηκε πολύ αίμα και πολύς χρόνος, για να συνειδητοποιήσουν οι Ευρωπαίοι την ταυτότητά τους, τις κοινές ρίζες τους και την κοινή τους αποστολή. .
Θα σταθεροποιήση και, θα έλεγα, θα διασώση τους δημοκρατικούς μας θεσμούς, που διέρχονται σήμερα αναμφισβήτη κρίση. Γιατί μόνο στον χώρο της μείζονος Ευρώπης θα καταστή δυνατή η δημιουργία μιας ευρύτερης βάσεως για την αναμόρφωση της Δημοκρατίας και την προσαρμογή της στις συνθήκες της εποχής μας.Είναι προφανές ότι αντίθετα, με την εκρηκτική πρόοδο που σημειώθηκε στον τεχνικό και επιστημονικό τομέα, η πολιτική σκέψη του ανθρώπου παραμένει στάσιμη. Αν μελετήση κανείς τον Πλάτωνα και τον Θουκυδίδη, θα διαπιστώση ότι τα πολιτειακά και τα πολιτικά προβλήματα της εποχής μας είναι τα ίδια με τα προβλήματα της εποχής εκείνης. Με τον εκσυγχρονισμό της Δημοκρατίας μπορεί να αναχθή και πάλι σε πρωταρχική αξία η αρετή του πολίτη, που θα “επίσταται και άρχειν και άρχεσθαι” κατά τον Αριστοτέλη. Και θα θεμελιωθούν οι βασικές αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης πάνω στην υπευθυνότητα του πολίτη, που περιορίζει την κατάχρηση της  ελευθερίας και εγγυάται την ομαλή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.
Ας συμφωνήσουμε καταρχήν όλοι στη φράση «βρισκόμαστε στο σημείο που δεν έχει επιστροφή». Επίσης ας συμφωνήσουμε πως «οι δημοκρατικοί θεσμοί μας διέρχονται σήμερα αναμφισβήτητη κρίση». Οι αναφορές στον Πλάτωνα και Αριστοτέλη θα ήταν χρήσιμο να υπενθυμιστούν στους πολιτικούς μας ταγούς, που αν δεν  υβρίζουν σκαιά τους πολίτες, τους«ψεκάζουν» χημικά- κι ας αμελούν να ψεκάσουν το δάκο στις αγροτικές περιφέρειες-ή υποτιμούν πλήρως τη νοημοσύνη τους ζητώντας εκ νέου την ψήφο τους. Η Ευρώπη που «οραματίστηκαν» 30 χρόνια πριν, έχει «εκφραστές» πολιτικούς τύπου Μπερλουσκόνι, Μέρκελ, δοτών τραπεζιτών ως ανδρείκελα εξουσίας, χωρίς καν την λαϊκή νομιμοποίηση και Λεπενίζοντες «υπερπατριώτες» ή «υπερ-προοδευτικών αριστερών», που φρίττουν στο ενδεχόμενο, έστω στοιχειώδους πολιτικού διαλόγου.
Τα παραπάνω αποσπάσματα υπάρχουν στο σχολικό βιβλίο της έκθεσης-εκφρασης γ λυκείου (σελ.72), τα οποία οι έλληνες εκπαιδευτικοί καλούμαστε να διδάξουμε στους έλληνες μαθητές των 17 ετών. Ο εμπαιγμός σ όλο του το μεγαλείο. Η «απόλυτη» αφορμή να γίνει ο νέος «κουκουλοφόρος αναρχικός».Επειδή όλων οι αντοχές μας «δοκιμάζονται», αλλά περισσότερο πλέον προσβάλλεται η νοημοσύνη μας, πρέπει να κατανοήσουμε όλοι μας πως το «θέατρο» και η υποκρισία γίνονται αντιληπτά-ειδικά απ τους νέους-και καλό θα ήταν να τελειώνουμε με κάθε«καλαμπούρι» και μύθο, που ευδοκίμησε στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Κι επειδή οι μύθοι διδάσκονται απ τα πρώτα χρόνια της ζωής μας και μ αυτούς ενηλικιωνόμαστε καλό είναι να πούμε: ΩΣ ΕΔΩ.
*ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος