Η 7η Μαΐου

Διαβάζοντας τις προεκλογικές θέσεις των αντιμνημονιακών κομμάτων, κατέληξα στις παρακάτω σκέψεις: 

Πιστεύω, ότι σε αυτές τις εκλογές δεν κρίνεται τελικά το μνημόνιο ή το αντιμνημόνιο, αλλά τι κυβέρνηση & τι αντιπολίτευση θέλουμε να έχουμε σε αυτή τη χώρα.

Ψήφος στο ΚΚΕ & στη Χρυσή Αυγή δεδομένης της έλλειψης συνεργασιών είναι ψήφος στην αντιπολίτευση, που θέλουμε να έχουμε & μέσω αυτής να πιέζουμε την κυβερνητική πολιτική (το μεν ΚΚΕ για θέματα εργατικά & τη δε Χρυσή Αυγή για θέματα μεταναστευτικά)

Ψήφος στους Ανεξάρτητους Έλληνες & το ΣΥΡΙΖΑ δεδομένης της ενδεχόμενης συνεργασίας τους είναι ψήφος στην κυβέρνηση, που θέλουμε να έχουμε ως αντιστάθισμα στη μνημονιακή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ & ΛΑΟΣ

Για τα 2 αυτά αντιμνημονιακά κόμματα, με κυβερνητικές αξιώσεις μέσω συνεργασίας, εγώ για τους μεν Ανεξάρτητους Έλληνες έχω δει Εθνική Αντιπρόταση μόνο με Οικονομικό Πρόγραμμα & ουδεμία άλλη δέσμευση στους άλλους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής.

Για δε το ΣΥΡΙΖΑ ακούω όχι στο μνημόνιο με νομιμοποίηση, ελληνική ιθαγένεια και ψήφο στους αλλοδαπούς

& ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ όχι στο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ & ΛΑΟΣ σημαίνει μια συγκυβέρνηση την επόμενη μέρα, που θα υπόσχεται όχι στο μνημόνιο με ανοιχτά σύνορα; Είναι δυνατόν να εφαρμοστεί οποιαδήποτε εναλλακτική συνταγή στο μνημόνιο χωρίς αυστηρή εθνική στρατηγική σε όλους τους τομείς;

Γι' αυτό το λόγο αποχωρώ από τις ΌΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ εκδηλώσεις μέχρι να με πείσουν οι κυβερνητικοί εραστές του ΌΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ότι έχουν ρεαλιστική πολιτική επί παντός επιστητού καλύτερη από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ & ΛΑΟΣ

Αν είναι η επόμενη μέρα να είναι χειρότερη από αυτή, που ζω τώρα, όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω.


Ιωάννης Ανδριόπουλος
Δικηγόρος Αθηνών